اگر ما به امام زمان (ع) ایمان بیاوریم هر لحظه حضور او را در کنار خود احساس می کنیم . امام کسی نیستند که ما بخواهیم زیاد به دنبال ایشان بگردیم . ما به دنبال ایشان می گردیم از این جهت که به غیبتشان اعتراض کنیم . ولی هر لحظه باید حضور ایشان را احساس کنیم . حضرت امام خمینی بسیار حضور امام زمان (ع) را احساس می کردند ...

 دو بار حضرت امام در صحیفه ی خود فرمودند که کاری نکنیم امام زمان (ع) بخاطر ما نزد خدا شرمنده شود . یکی از این دوبار دلیل آن را توضیح می دهند:


 می فرمایند : وقتی که یک غلام کار خطایی انجام دهد ، ارباب او نزد اهل محل سرافکنده می شود . ما غلامان حضرت هستیم. اگر کار خطایی انجام دهیم امام زمان (ع) بخاطر ما نزد خدا سرافکنده می شود . این سخنان یک عارف ، سیاستمدار و یک انسان فوق العاده عاقل است . انسانی که فوق العاده اهل دقت و معنویت است . این سخن یک فرد عوام نیست . چقدر ایشان حضور امام زمان (ع) را در کنار خود حس می کند . اگر امام زمان (ع) هر شب برای ما طلب مغفرت نکنند، به این سادگی ها ما دیندار باقی نمی مانیم . یکی از آثار ایمان ، احساس حضور است . ایمان به امام زمان (ع) یعنی احساس حضور و معیت . کسی که نسبت به امام زمان (ع) یعنی ابر قدرت عالم احساس حضور کند ، انسانی آرام ، متین ، سیراب و سرشار می شود . پدر و مادری که در خانه به راحتی ناراحتی ها و گرفتاری های خود را ابراز کرده و در آن ها غرق می شوند ؛ نشان می دهند که از ایمان خبری نیست . این افراد فرزند خود را بی ایمان بار می آورند . اگر کسی واقعاً خدا و امام زمان (ع) را داشته باشد می داند که این مشکل حساب شده به او رسیده و طرحی در پشت سر آن است . شاید برکت دیگری از جای دیگری برای او گشوده شود .


استاد پناهیان

***********************

سیم خاردار 42 : زیاد به یاد امام زمان روحی و ارواح العالمین لتراب مقدمه الفداء نبودم.

این جمله شهید بلورچی خیلی منو به فکر فرو برد و دچار افسردگی شدم ... ایشون میگن "زیاد" به فکر امام زمان نبودم و این رو جزء گناهانشون حساب میکنند ... وای به حال ما که روزامون شب میشه و شبامون روز میشن و حتی یه بار هم به فکر امام حی و حاضرمون نمیفتیم ...


یه صحبت جالب از حاج آقای رنجبر دیدم که بازم منو خیلی به فکر فرو برد :

دین خدا سراپا لطف است . سراپا لطیف است . دقیقا مثل گل نرگس است . شما گل نرگس را دیده اید . هیچ تیغی ندارد . به امام زمان گل نرگس می گویند . یک جهت به خاطر مادرشان است ولی یک جهت هم بخاطر این است که وقتی این مرد پا به عرصه عالم می گذارد ، هیچ رنجی با خودش به همراه ندارد . سراسر رحمت است . مایه آسایش و آسودگی خیال بندگان خداست . به همین خاطر مردم او را روی چشم می گذارند ...

امام زمان گل نرگس است و دین هم دقیقا ، شبیه امام زمان است . یعنی مثل گل نرگس هیچ تیغ و تاری ندارد . مثل حریر است . ولی متاسفانه ما آن را جوری عرضه می کنمی که حریر نیست مثل برزنت می ماند . برزنت خشک و خشن است و هیچ کس از برزنت کت و شلوار درست نمی کند . یک کاربرد خاصی دارد . مثلا برزنت را روی وانت می کشند تا اثاثیه محفوظ بماند و باد و باران در آن نفوذ نکند . یا در صحرا از برزنت چادر درست می کنند تا از گزند باد و سرما و باران در امان باشند . متاسفانه برای بعضی از افراد ، دین این وضعیت را دارد . هرگاه گرهی در کارهایمان می افتد یک حادثه ای و طوفانی از بلا برمی خیزد ، دست به آسمان می شویم و سراغ دین می رویم . سراغ تسبیح ، سجاده ، نماز ، حرم امام رضا ، نذر و نیاز می رویم . این بخاطر بدعرضه کردن دین و کج فهمی ما است...