چقدر زیباست روی تابلویی بنویسیم :
جاده لغزنده است
دشمنان مشغول کارند!
با احتیاط برانید
سبقت ممنوع...
دیر رسیدن به پست و مقام بهتر از هرگز نرسیدن به "امام" است..
حداکثر سرعت بیشتر از سرعت "ولی فقیه" نباشد
اگر پشتیبان "ولایت فقیه" نیستید لااقل کمربند "دشمن" را نبندید!
دور زدن اسلام و اعتقادات ممنوع
با دنده لج حرکت نکنید و با وضو وارد شوید
این جاده مطهر به خون شهداست...
وسط میدان مین بودیم. اینجا را بارها گشته بودیم، اما امروز حس دیگری داشتم. گفتم: «بچه ها امروز بیشتر دقت کنید. مثل اینکه قراره خبری بشه.»...
پسر اول گفت: مادر جون برم جبهه؟
گفت: برو عزیزم
رفت و والفجر مقدماتی شهید شد!
پسر دوم گفت: مادر، داداش که رفت، من هم برم؟
گفت: برو عزیزم.
رفت و عملیات خیبر شهید شد!
پدر گفت:
حاج خانم بچه ها رفتند، ما هم بریم تفنگ بچه ها روی زمین نمونه، رفت و کربلای پنج شهید شد!
مادر به خدا گفت:
همه دنیام رو قبول کردی، خودم رو هم قبول کن
رفت و در حج خونین شهید شد!
خدایا جواب اینارو چی بدیم؟
___
دختر خانمی میگفت:
فقط دعا کنید پدرم شهید بشه!
خشکم زد
گفتم دختر این چه دعاییه؟
گفت:آخه بابام موجیه!
گفتم خوب انشاالله خوب میشه، چرادعاکنم شهید بشه؟
گفت: آخه هروقت موج میگیردش و حال خودشو نمیفهمه شروع میکنه منو مادر و برادرمو کتک میزنه! ، امامشکل ما این نیست!
گفتم: پس مشکل چیه؟
گفت: بعداینکه حالش خوب میشه ومتوجه میشه چه کاری کرده.شروع میکنه دست و پاهای همهمون را ماچ کردن و معذرت خواهی میکنه.
ما طاقت نداریم شرمندگی پدرمون را ببینیم.
دعاکنید پدرم شهید بشه.....
خیلی گشته بودیم،نه پلاکی نه کارتی،چیزی همراهش نبود. لباس فرم سپاه تنش بود.چیزی شبیه دکمه پیراهن در جیبش نظرم را جلب کرد. خوب که دقت کردم، دیدم یک نگین عقیق است که انگار جمله ای رویش حک شده. خاک و گل ها را پاک کردم. دیگر نیازی نبود دنبال پلاکش بگردیم. روی عقیق نوشته بود:« به یاد شهدای گمنام»
ای کاش از ما نپرسند ! ای کاش از ما نپرسند که بعد از شهدا چه کرده ایم ؟
از این سؤال سخت شرم دارم ؛ از اینکه اینقدر رفاه زده ام از صدای خواب
آلوده ام شرم دارم اصلاً مگر صدای خواب آلوده من به گوش کسی خواهد
رسید ؟ ! و میدانم اگر امروز با جماعت شهدا مواجه شوم همان کلام
نورانی امیر المؤمنین (ع) را خواهم شنید که در نهج البلاغه فرمودند :
سوگند ، اگر ما هم مثل شما راحت طلب بودیم عمود دین برپا
نمی شد درخت اسلام خوش شاخ و برگ و خوش قد و قامت
نمی شد به خدا قسم از این به بعد خود خواهید خورد و ....
می دانم که اگر با شهدا مواجه شویم آنان خواهند گفت اگر
ما هم مثل شما پای ارزش های انقلاب کوتاه می آمدیم امروز
نهال انقلاب ثمر نمی داد و اینگونه پرورش نمی یافت ...
شهدا ، شرمنده ایم ...
.
بندگـی ام را آشکــارا به رُخ می کشـم
لذتـش بیشـتر است،
از آزادی یـواشکـی تـو...
مـدام به یادتــ باشد:
و خداوند بر همه چیـز آگـاه است...
امروز فقط برای تو می نویسم شهید من...
باز هم، دلم در هوای نوشتن از تـــو موج میزند...
آرام نمی گیرد، دل تنگ است و بی قرار...
می
دانی که دوری از اینجا چه بر سر دلم آورده است...جایی که سه سال لحظاتی را
برای نوشتن مطالب تجربه کردم که هیچ گاه از یاد نخواهم برد...با اشک های
موقع نوشتن مطالب اینجا زندگی کردم...
من که بی لیاقت ترینم...می دانم....مطمئنم که عنایت شهدا بوده برای نوشتن مطالبی که خودشون مدیریت میکردند....وگرنه من....
می
روم نه بخاطر حرف دیگران...نه به خاطر اذیت ها...نه بخاطر کم
آوردن....بخاطر اینکه نمیتونم دیگه اینجا برای دلم بنویسم....حرف های دلم
را بگویم....بعضی ها اینجا رو با زندگی شخصی من اشتباه گرفتند...می
روم...شاید یه روزی برگشتم...شاید هم هیچ بازگشتی نباشه...همه چیز بستگی
به.....
روزی که اینجا شروع به نوشتن کردم...من بودم و زندگی شهدا و دل نوشت هایم و درددل هایم برای تو....اما....
حرفهای من برای تو بماند در دلم....می دانی حال این روزهایم را...حال دلم را دریاب...این دل هم طاقتی دارد خوش انصاف...
تا کی من باشم و عکس تو و بغضم...؟؟؟
تا کی من باشم و اشک هایم و سکوت تو...؟؟؟
تا کی من باشم و دردهایم و سکوت تو...؟؟؟
تا کی من باشم و نوشته هایم برای تو و بی جواب ماندن اش...؟؟؟
تا کی...؟؟؟
تا کی...؟؟؟
می دانی که دارم ذره ذره در این بی" تو" یی ها می میرم....
یک
سینه حرف دارم اما اشک هایم...اصلا بگذار بقیه اش را نقطه چین بگذارم
..................................................................................
نیازی به اینجا گفتن نیست...تو که خود می دانی همه چیزم را مهربانم...
بگذار برای آخرین بار پی نوشت هایم را برای تو بنویسم بهترینم.....
برای تو می نویسم دایی ولی الله و عمو مسلمم تو را دوست داشتن اگر خطاست به تعداد باران خطا میکنم...
برای تو می نویسم مهربانم...من سطرِ به سطرِ این ثانیه هایِ بی توِ با یادِ تو بودن را زندگی کرده ام...
برای
تو می نویسم تمام دلم....من از در کنار تو بودن چیزی را به خاطر ندارم
،ولی "با تو بودن "و "به یادت بودن "را بسیار به خاطر دارم....
برای تو می نویسم روشنی چشمم،گرمی دلم...این قلب من و نگاه تو....
می روم از درد دوری ات بمیرم...
حلالم کن....
دعایم کن...
شفاعتم کن...
یاد«پلاک»بخیر که شماره پرواز بود
یاد«چفیه»بخیر که علامت زهدو برآورنده بسیاری از نیازها
یاد«پوتین های»بخیر که مشکی بودند اما از پس خود ذره ای تیرگی وتاریکی برجای نگذاشتند
یاد«لباس های»بخیر که ازبس عزیز بودند خدا زمین را به رنگ آنها آفرید.
یاد«بی سیم»بخیر که رابط دلاور مردان وآسمان بود
یاد«مین»بخیر که سکوی پرواز بود
یاد«گلوله ها» بخیر که قاصد وصال بودند
یاد«سنگر»بخیر که مفصل ترین میهمانی اش وخلوص را بدون خرج های کلان ترتیب میداد.
کوتاهی کردیم ،فریب خوردیم
فراموش کردیم
